piątek, 25 lipca 2014

Okręty czyli myśli moje podążają w dziwnym kierunku.

Od pewnego czasu, raczej dłuższego niż krótszego coraz bardziej nabieram chęci na zaprojektowanie jakiegoś okrętu. W sumie nic wielkiego, może jakiś niszczyciel lub coś podobnej wielkości. Na razie postawiłem sobie ambitny cel zrobić piętnaście modeli statków i tego się trzymam.
Po nich przyjdzie czas na okręty (w domyśle wojenne, ale to jest takie masło maślane bo nie ma czegoś takiego jak okręt cywilny. Cywilny to statek. I odwrotnie, nie ma statków wojennych. Wojenne są okręty. Takie już jest bogactwo języka polskiego).
Wracając do tematu.
Gdy zabiorę się za projektowanie modeli okrętów to na początek tak jak napisałem wyżej będzie to coś mniejszego i łatwiejszego, ale jeśli dane mi będzie pożyć jeszcze trochę to chciałbym zrobić kilka pancerników. W zasadzie takich ulubionych mam cztery (w kolejności alfabetycznej): HMS Barham, Bismarck, HMS King George V i HMS Vanguard. Na cztery jednostki trzy brytyjskie, nieźle co?
Pozwólcie, że wyjasnię dlaczego akurat te, a nie inne.

HMS Barham: często oglądając w TV programy poświęcone walkom na morzu interesowało mnie co to za okręt raczył był tak gwałtownie zmienić swój stan skupienia. Nadeszła pora "Internetów" i YT odkryło mi nazwę tej jednostki. Potem poszło już łatwo: Wikipedia, kilka stron i już wiedziałem co i jak, a że sama sylwetka okrętu mi się spodobała... no to i jest na mojej liście "ulubionych". :) Co ciekawe dużo programów TV o walkach na morzu pokazywało Barhama w kontekście walk podczas pierwszej wojny światowej. Owszem Barham walczył podczas pierwszej wojny i brał udział w Bitwie Jutlandzkiej, podczas której wyłapał kilka pocisków, ale to wcale nie znaczy, że tylko podczas pierwszej wojny okręty wylatywały w powietrze. A tak wyglądał w czasach świetności:
HMS Barham

Bismarck: zainteresowanie tym okrętem pojawiło się wraz z wydawaną w latach 80. serią  "II Wojna Światowa". W tamtych czasach to była rewelacja. Dużo zdjęć i rysunki sprzętu nie tylko "jedynie słusznego" czyli Сделано в СССР, ale też państw Osi (pamiętam jak bardzo chciałem zrobić model z blachy Tygrysa na podstawie rysunków z tego czasopisma :) ). Każdy zeszyt poświęcony był konkretnemu zagadnieniu drugiej wojny. W jednym z zeszytów nt Bitwy o Atlantyk był opis zatopienia Bismarcka i to zdjęcie obrazu tonącego Hooda. Jeśli dobrze pamiętam to chyba była też fotka Bismarcka w słynnym ujęciu "od dziobu". Sam Hood jakoś nie zrobił na mnie wrażenia, ale ten co posłał go w moment na dno... łoo panie to musiała być bestia! I tak zostało do dzisiaj. Bismarck w pełnej krasie:
Bismarck

HMS King George V: tutaj zainteresowanie przyszło wraz z modelem tego okrętu w Małym Modelarzu. W tamtych czasach detalizacja tego modelu powalała. A jeśli dodać do tego piękną drapieżną sylwetkę (jak dla mnie były to najpiękniejsze pancerniki Royal Navy) to nie dziwota, że sympatia do tej jednostki trwa we mnie nadal. Plus to, że Król Jerzy walnie przyczynił się do posłania na dno okrętu opisanego powyżej. Jego Królewska Mość w dniach swej chwały:
HMS King George V

HMS Vanguard: zainteresowanie tym pancernikiem przyszło również wraz z modelem z Małego Modelarza. Pamiętam, że gdy pierwszy raz go zobaczyłem wydał mi się jakiś taki mało... brytyjski. :D Potem była próba zaimponowania koleżance mieszkającej nade mną i zrobienie modelu Vanguarda dla niej. Aby nie tracić wycinanki (bo to z kobietami nie wiadomo jak przyjmą prezent) przerysowałem ją ręcznie przez kalkę (!) i skleiłem. Cóż, koleżanka wraz z rodziną wyjechała do USA, a model... stoi do dzisiaj na półce chociaż po iluś tam "czyszczeniach" już tego i owego brakuje mu z wyposażenia. Vanguard podczas służby:

HMS Vanguard

Do tej listy dodałbym może jeszcze Rodneya za swoją nietuzinkowa sylwetkę.
Co ciekawe znając moje dziwne "skrzywienie" i słabość do statków i okrętów, które nie skończyły grzecznie w stoczni złomowej (Ivernia - storpedowana, Lucania - spalona, Californian - storpedowany, jak na razie tylko Andes skończył swój żywot pod palnikami) tutaj panuje równowaga: Barham i Bismarck na dnie, King George V i Vanguard przerobione na żyletki.
Zapytacie zaraz pewnie: ok, a pancerniki japońskie, francuskie, włoskie lub amerykańskie? Japońskie pancerniki były bardzo ładne, ale ich smukłe wieże dowodzenia... jak dla mnie przerost formy nad treścią i masa roboty przy ich projektowaniu. Chociaż kto wie, kto wie... może kiedyś. ;) Co innego japońskie samoloty. Te bardzo lubię i obok maszyn RAF z lat 20-30 są to moje ulubione latadełka. A jak już jesteśmy przy japońskich samolotach to japońskie lotniskowce... cud, miód i maliny. Jeśli miałbym robić jakieś lotniskowce to 
Shōkaku i Zuikaku są na czele listy (taka moja słabość do nich od czasów publikacji ich rysunków opracowanych przez p. Janusza Skulskiego w skali 1:1000 w Morzu. :) ). Francuskie jak dla mnie były całkiem zgrabne i można wziąć je pod uwagę. Włoskie... szczerze? (tylko mnie nie bijcie). Nie za bardzo rozumiem zachwytów nad ich urodą. Jak dla mnie niczym szczególnym się nie wyróżniały i pod względem urody jak dla mnie KGV bije je wszystkie na głowę., ale to tylko moja prywatna subiektywna opinia. Amerykańskie... tutaj pewnie podpadnę na całej linii osobom czytającym mój blog, a mieszkającym w USA (a ze statystyk widzę, że jest ich całkiem sporo, no chyba, że to tylko booty, więc im jest to obojętne), ale amerykańskie okręty z czasów II Wojny kompletnie mi się nie podobają (sorry my Friends). No jakoś nie trafiają w moje gusta. Może jeszcze te starsze w typie Arizony... no jeszcze ujdą, ale te w typie Missouri, o nie, kompletnie nie moje bajka. Tak samo niszczyciele. Jak dla mnie brakuje im tej drapieżności w wyglądzie, którą miały niszczyciele Royal Navy bijąc na głowę niszczyciele japońskie i niemieckie. Ale powtarzam, to jest tylko i wyłącznie moje subiektywna ocena i odczucia. Co innego amerykańskie samoloty. Sporo ładnych maszyn.
Kurcze, ale się rozpisałem... jeszcze wieszczem narodowym zostanę. :)


Do zobaczenia w następnym wpisie.
PGiN







poniedziałek, 21 lipca 2014

Tajemniczy projekt - kolejna odsłona.

Andes lada dzień pójdzie, a może prawidłowo byłoby napisać popłynie do sklepu, więc tymczasem wznowiłem prace nad zaczętym projektem. Ostatnio nękają nas upały i za bardzo robić się nie chce, ale coś tam jednak nowego wydłubałem. W sumie niewiele bo tylko cztery bomy, ster i śruba, ale zawsze to coś:



Zanosi się na to, że jak do tej pory będzie to mój najmniejszy model statku. Oryginał miał 132m długości co jak nie trudno obliczyć model w skali 1:400 będzie mieć długość 33cm. O taki maluszek o 17,5 cm mniejszy od Andesa. Niemniej ma fajny wygląd i mimo, że jak pisałem wcześniej jego plany modelarskie nie rozpieszczają to nawet przyjemnie mi się nad nim pracuje. Czas pokaże co będzie dalej.

Do zobaczenia w następnym wpisie.
PGiN 

środa, 16 lipca 2014

Kreski, kółka, kwadraty... czyli początek malowania okładki.

Czas przejść do ostatniego etapu prac i namalować okładkę. Na razie zrobiłem szkic (no w sumie to nie ja zrobiłem tylko Rhino, ale gdybym nie zrobił modelu 3D to i program nie miałby z czego zrobić szkicu, proste, nie? :) )
Zaraz pewnie odezwa się głosy: "łeee panie, taki z pana rysownik, a sam nie naszkicowałeś tylko na łatwiznę idziesz?" Po pierwsze primo: raczej niewygodnie robi się rysunek gapiąc się co chwila w monitor, na którym jest wyświetlone zdjęcie, na którym się wzorujemy, to raz. Po drugie primo skoro program daje możliwości zrobienia szkicu obiektu w ustawieniu jakim chcemy (a akurat nie mam żadnego zdjęcia tego statku w takim właśnie ustawieniu) to w sumie czemu nie by skorzystać i ułatwić sobie pracę, przy okazji oszczędzając czas? Mamy podobnież XXI wiek, nie?. To dwa. A po trzecie primo to i tak "kolorowanie" okładki to już będzie tylko i wyłącznie ręczna robota. To trzy. :) Ta okładka w przeciwieństwie do moich trzech poprzednich modeli statków (Ivernia, Lucania, Californian) nie będzie później przerabiana na "stare zdjęcie w sepii" co jest fajnym zabiegiem dla statków  przełomu XIX/XXw., ale nie dla jednostki z końca XXw. gdyż wyglądałoby to co najmniej idiotycznie. Zatem będzie full kolor. :)
Tak więc zabieram się za malowanie.

Do zobaczenia w następnym wpisie.
PGiN 

czwartek, 10 lipca 2014

Rzuty czyli kolejny etap przybliżający finał.

Kolejny etap prac czyli robienie rzutów na tylna okładkę za mną. Nie mówię, żebym jakoś szczególnie przepadał za ich robieniem, ale muszą być jak w każdej szanującej się wycinance. :)
A oto i one:
Nie dodawałem w rzutach rysunków kontenerów bo to już zależy od indywidualnych upodobań modelarza odnośnie ich ilości, rodzaju i ustawienia. W instrukcji będzie tylko pokazane ile maksymalnie może być ustawionych w rzędzie i w ilu warstwach.
Ok, rzuty gotowe więc pora zabrać się za robienie rysunku do okładki i opisu. :)

Do zobaczenia w następnym wpisie.
PGiN 

poniedziałek, 7 lipca 2014

Czterdzieści lat minęło...

Wczoraj obchodziłem swoje czterdzieste urodziny. Zastanawiam się czy mam jeszcze czuć się młodo czy już staro. Jakby nie patrzeć dzięki naszym "rządzącym" (...ich mać!) do emerytury zostało mi tylko, albo jeszcze 27 lat. Mam jednak nadzieję, że dożyję do tego wieku, przede wszystkim w dobrym zdrowiu i mając tyle lat będę w stanie coś jeszcze zaprojektować. Bo w sumie jeśli się kocha to co się robi to nawet mając osiemdziesiątkę na karku można być czynnym zawodowo. Mam nadzieję, że jeszcze wiele modeli opracuję czego sobie życzę. Bardzo mi miło, że ludzie pamiętali o mnie w tym dniu i to nawet ci, z którymi mam raczej sporadyczny kontakt i serdecznie wszystkim dziękuję za pamięć. :)
Dzisiaj (w zasadzie to już wczoraj) zrobiłem sobie wolne od projektowania, ale od jutra biorę się znowu do roboty bo przydałoby się w lipcu dać nowy model do sklepu.
Samo się nie zrobi. ;)

Do zobaczenia w następnym wpisie.
PGiN

niedziela, 6 lipca 2014

Nadejszła wiekopomna chwyla... czyli koniec testowego sklejania "Andesa". :)

I tak oto moi milusińscy dotarliśmy do końca sklejania Andesa. Trzeba przyznać, że Heniu sprawił mi wielki prezent kończąc budowę w moje czterdzieste urodziny (aż nie chce mi się wierzyć, że to już czterdzieste... za szybko ten czas leci).
Tak więc zapraszam na galerię końcową:




































Czyż nie wygląda ekstra? :) Trzeba przyznać, że Heniu zrobił kawał dobrej roboty i jak zawze stanąl na wysokości zadania za co mu serdecznie dziękuję. :)
Przede mną jeszcze do zrobienia rzuty, okładka, opis i gotowe. :)

Do zobaczenia w następnym wpisie.
PGiN










sobota, 5 lipca 2014

Queen Elizabeth 2 z wydawnictwa Schreiber-Bogen w 1:400.

Chodząc po "internetach" trafiłem na ciekawą galerię QE2 z wydawnictwa Schreiber-Bogen w skali 1:400 w wykonaiu modelarza z Niemiec o nicku Rigobert:
http://www.kartonbau.de/forum/queen-elizabeth-2-von-schreiber-in-1-400-wbb-boards-ships-gallery/board5-ships/t29291-f17/
Nie ukrywam, że Królowa i France to moje dwa ulubione transatlantyki po 1945r, a z  tego co widzę, to, aż prosi się o jej lepsze opracowanie w tej skali (z pełnym kadłubem i większą detalizacją). Na szczęście obie damy są na mojej krótkiej liście "do zrobienia" i kto wie może już w przyszłym roku rozpocznie się projektowanie jednej z nich. Pewnie część osób czytających ten wpis palnie się w czoło zadając sobie pytanie "chłopie co ty robisz? Zdradzasz swoje plany? Przecież konkurencja Cię ubiegnie!". A nich ubiega. :D Nie jestem związany z żadnym wydawnictwem więc żadne tajne umowy mnie nie obowiązują (co sobie bardzo cenię).
Wracając do tematu. Wspaniale byłoby zobaczyć modele obu tych pięknych jednostek w wykonaniu Henia stojących obok siebie (oczywiście o ile zechciałby je skleić). A ponieważ marzenia same się nie spełniają więc trzeba zabrać się do roboty i je zrobić. Wprawdzie jeszcze nie teraz, ale w bliższym niż dalszym czasie na pewno.
Dla zainteresowanych podaję link do relacji ze sklejania QE2:
http://www.kartonbau.de/forum/schreiber-qe2-1-400-fertig-construction-reports-ships/board5-ships/t28698-f6/#post463251
Widać, że gość miał z tym modelem trochę roboty, ale wyszedł z tego obronną ręką.

Do zobaczenia w następnym wpisie.
PGiN

Kontenerologia stosowana... powoli zbiżam się do końca.

Przyznam szczerze. Robienie tej partii kontenerów dało mi porządnie po dupie. Dwa dni roboty przy drobiazgach może człowieka nerwowo wykończyć. No, ale już są. Trzynaście sztuk zgrupowane po trzy warstwy (czyli maksimum warstw ile mogło być postawionych na śródokręciu). Zrobiłem dwie wersje różniące się ułożeniem kolorów. Sorry Winnetou, ale nie miałem siły dodawać innych barw więc tylko je pozamieniałem.
Oto gotowe kontenery:
Tak sobie myślę, że chyba dłuuugo nie wezmę się za żadnego kontenerowca. Chociaż z drugiej strony patrząc skoro mam już gotowe kontenery to tylko pozmieniać kolory i ilość warstw zależnie od dokumentacji i gotowe bo same kontenerowce jako statki są proste w projektowaniu.
Pliki przesłane do Henia i teraz wszystko w jego rękach. Będzie kolorowo jak na odpuście. ;)

Do zobaczenia w następnym wpisie.
PGiN